Antarctica

Voor onze eerste gezamenlijke tentoonstelling hebben we de rode torso’s gemaakt.
Een torso gemaakt op ons lijf zodat het object een juiste afspiegeling van onszelf zou geven. Voor de aankleding
lieten wij ons inspireren door de folklore, het Zaans kostuum, Gaudi en de bloemetjesjurk die bij een van ons
nog op zolder lag en waaraan allerlei herinneringen kleven.

Voor de tentoonstelling in Rijswijk vonden wij de torso’s weer een mooi uitgangspunt, maar nu in het wit: wij
besloten onszelf BLOOT TE GEVEN

Ook deze torso’s zijn op ons eigen lijf gebaseerd, maar ditmaal geven wij meer van onszelf prijs en waren de
uitgangspunten:

Verval ———– realiteit
Herinneringen (aan een gestorven moeder)
Als de jaren gaan tellen
Hoe hangt het LEVEN aan mij?

Als de jaren gaan tellen!
Op mijn bijna “blootgegeven” torso is te zien dat de jaren gaan tellen; mijn huid wordt rimpelig en hier en daar lijkt het meer craquelé. Met veel lagen papier en geschept papier heb ik dat effect tot stand gebracht. Op mijn halssieraad staat te lezen; Als de jaren gaan tellen.

De stoel.
Tijdens een reis door China zag ik in een weiland een heel grote stoel staan gemaakt van takken. Die bleek gebruikt te worden als hooiopper. Het formaat van die stoel en het onregelmatige van een “takkenstoel” heeft mij er toe gebracht ook zo’n stoel te maken. Door de hoogte zit ik op een soort zetel: een ereplaats voor een 65-jarie.

Hanneke

De witte torso met jurk is een herinnering aan mijn moeder. Te zien zijn gebeurtenissen uit haar leven, haar familie, gezin en dingen die ze graag deed zoals haken en borduren.

Marionne

De witte torso staat voor het verval van het lichaam. Iets wat je niet wilt, maar wel realiteit is. Het heeft steeds meer ondersteuning nodig en wil aan het eind van de dag de knellende kleding en schoenen laten voor wat het is en die verwisselen voor warme comfortabel zittende kleding, omdat de draagster het altijd koud heeft.

Manja

Bij de “witte torso”

Hangt het leven aan mijn lijf
of hangt mijn lijf aan het leven….

Je denkt dat het met Tie Wraps zit
of is het een Dun Draadje…. ?

We pakten elkaars bovenlijf in met witte stroken papier. Zo ontstond de torso. Er hangt een beschreven lap zijde aan. Teksten erop uit van Dale over het leven. Aan de kraag hangen strookjes met namen van overleden familieleden en vrienden. De Tie Wraps op de schouder houden “alles” bijeen…. hoop ik….

Tineke